Dit is een vorm van psychotherapie, waarbij met behulp van duplo poppetjes en ander materiaal wordt gewerkt aan het verkrijgen van inzicht en het verwerken van traumatische ervaringen.

"Een taal erbij" richt zich op het visualiseren van de interne en externe werkelijkheid van de cliënt. Door middel van duplo-poppetjes en ander materiaal wordt het probleem van de cliënt verbeeld en de innerlijke dialoog zichtbaar gemaakt en gestimuleerd. Relaties in het heden kunnen bekeken worden door de beleving van de cliënt concreet op tafel te zetten. Tegelijkertijd wordt het verleden erbij geplaatst, vanwege de onontkoombare verbondenheid tussen het hier en nu en de geschiedenis.

"Een taal erbij" is inzicht gevend en verhelderend. Het structureert de soms verwarrende werkelijkheid van een cliënt en werkt als zodanig ook ordenend voor de therapeut. Door de sterke identificatie van de cliënt met het materiaal komt hij dicht bij zijn gevoel en kan hij erkenning krijgen voor zijn leed; niet alleen met woorden maar ook door er samen naar te kijken. De meerwaarde hiervan is dat het beeld langer op het netvlies blijft hangen, dat therapeut en cliënt zich samen kunnen buigen over wat er te zien valt en dat opstellingen die de cliënt samen met de therapeut gemaakt heeft ook veranderd kunnen worden.

Antoinette Klaphake heeft haar certificaat "Een taal erbij" in 2010 gehaald.

Voor meer informatie: De Kontekst